ตอน ดอกไม้ของจักรพรรดิ์

นิทานเรื่องนี้เกิดขึ้นที่ประเทศจีนในสมัยราชวงศ์หนึ่งซึ่งไร้ผู้สืบทอดบัลลังก์

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งชื่อ 'จาง' อาศัยอยู่ในเขตชนบท
จางเป็นเด็กหนุ่มที่มีความรักในดอกไม้มาก เขาปลูกดอกไม้มากมายไว้ในสวน
หวังว่าวันหนึ่ง จะได้นำดอกไม้ไปถวายให้กับพระราชาผู้ได้รับการกล่าวขานว่า
ทรงโปรดดอกไม้เป็นที่สุด ในพระราชวังของพระองค์ มีพฤกษานานาพรรณ
ที่พระราชาทรงปลูกไว้ทดแทนที่ทรงไม่สามารถมีพระโอรสหรือพระธิดาได้

พระราชาทรงพยายามปีแล้วปีเล่าที่จะทรงมีองค์รัชทายาทสืบทอดบัลลังก์
แต่ก็ไม่ประสบผลสำเร็จ จนกระทั่งวันหนึ่ง ขณะที่เสด็จประพาสในอุทยานส่วนพระองค์
ก็ทรงมีพระดำริขึ้นมาว่า ถึงเวลาแล้ว ที่จะต้องหาใครสักคนมาสืบทอดราชบัลลังก์ให้ได้
ด้วยวิธีการใดวิธีการหนึ่ง ว่าแล้วก็จึงมีพระราชโองการไปทั่วทุกแคว้น
ให้มหาดเล็กนำเมล็ดพันธุ์ของดอกไม้ที่พระองค์พระราชทานให้
ไปแจกให้เด็กหนุ่มทุกคน และหากเด็กหนุ่มคนไหน สามารถปลูกดอกไม้ที่สวยที่สุด
มาถวายกับพระราชาได้ เด็กหนุ่มคนนั้น จะได้ขึ้นครองราชบัลลังก์แทนพระราชา

จางก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ได้รับเมล็ดพันธุ์ของพระราชาด้วย ในช่วงเวลานั้น
เด็กหนุ่มมากมายพากันหันมาปลูกดอกไม้ในบ้านของตัวเอง
คนที่กระตือรือล้นที่สุดคงจะเป็นหนุ่มน้อยจาง ที่รีบนำเมล็ดพืชลงดิน
ใส่ปุ๋ย รดน้ำทุกๆวัน พยายามไม่รดน้ำมากหรือน้อยจนเกินไป
แต่น่าแปลกใจที่ดอกไม้ยังไม่ยอมผลิดอกหรือออกใบสักที
"บางทีห้องนี้อาจจะร้อนเกินไปก็ได้" จางรีบย้ายกระถางต้นไม้ไปอีกห้อง
จนแล้วจนรอด ดอกไม้ก็ยังไม่โผล่ออกมาจากกระถาง
"บางทีห้องนี้อาจจะเย็นไปนะ" จางย้ายกระถางไปห้องใหม่
เช่นเดิมเหมือนทุกวัน "ฉันทำอะไรผิดไปหนอ ดอกไม้ถึงไม่ยอมงอก"
"เพราะเจ้าอยากเป็นพระราชามากเกินไปน่ะสิ" คุณตาข้างบ้านบอกจางว่าอย่างนั้น
บ้างก็ว่าดินมากไป น้ำน้อยไป และให้จางเลิกล้มความตั้งใจเสีย

แต่พ่อแม่ของจางที่ได้เห็นความกังวลของลูกชาย กลับยังยืนยันอย่างมั่นใจ
"ทำให้ดีที่สุดเท่าที่ลูกทำได้ แล้วเข้าไปพบพระราชาเถอะ"
"แต่ข้าคงทำให้พระราชาผิดหวัง" จางกล่าวอย่างเศร้าซึม
"อย่ากังวลไป เจ้าเพียงทำหน้าที่เข้าไปบอกความจริงกับพระราชาเท่านั้น"
พ่อของจางกล่าว แม่ของเขาจัดหาเสบียง อาหาร และย่าม
สำหรับใส่กระถางต้นไม้ไปถวายพระราชา จางอำลาพ่อแม่
และเป็นเด็กหนุ่มที่ออกจากหมู่บ้านเป็นคนสุดท้าย

เมื่อจางไปถึงเขตพระราชวัง ก็ได้พบกับเด็กหนุ่มมากมาย
พร้อมกับกระถางดอกไม้ที่เต็มไปด้วยดอกไม้บานสะพรั่งและสวยงาม
จางเหลียวมองดอกไม้เหล่านั้นจนน้ำตาหยดลงบนกระถางของตนอย่างไม่รู้ตัว
พระราชาเสด็จออกมาเยี่ยมชมทีละกระถางจนกระทั่งถึงจางที่อยู่ท้ายแถว
"ข้าพระองค์ไม่ประสบความสำเร็จในการปลูกดอกไม้พระเจ้าข้า

ขอพระราชาพระราชทานอภัยโทษ"

"หืมม" พระราชาอุทานพร้อมทรงสรวลน้อยๆ
"ใครบอก เราต้องให้รางวัลเจ้าต่างหาก นี่คือดอกไม้ที่สวยที่สุดที่เราเห็นมา"
จางก้มลงมองกระถางของตน แต่ก็ยังคงเห็นกระถางที่ว่างเปล่า
"แต่พระองค์ก็ทรงเห็น ว่ากระถางนี้ไม่มีดอกไม้เลยสักต้น"
"นั่นแหละ คือสิ่งที่เราต้องการเห็น เมล็ดพันธุ์ของดอกไม้ทุกเมล็ดที่เราส่งออกไป
เป็นเมล็ดที่ผ่านการต้มในน้ำร้อนมาเรียบร้อยแล้ว ฉะนั้น ย่อมไม่มีเมล็ดใด
ที่สามารถผลิดอกออกใบได้ กระถางใดที่ดอกไม้ยิ่งสวยงาม ยิ่งเต็มไปด้วยคำลวงทั้งนั้น"
พระราชากล่าว "มีแต่เจ้า ที่นำความจริงมาให้เรา"

พระราชาทรงประคองเด็กหนุ่มจางขึ้นมาพร้อมกับประกาศแต่งตั้ง
ให้เขาเป็นองค์รัชทายาท และขึ้นครองบัลลังก์เป็นพระราชาองค์ต่อไป
จางได้กลายเป็นจักรพรรดิ์ที่ยิ่งใหญ่ในเวลาต่อมา ไม่ใช่เพราะกระถางเปล่าใบหนึ่ง
แต่เป็นเพราะความจริงที่แสดงออกไปอย่างไม่ปกปิดซ่อนเร้น
ผู้ที่ตระหนักเท่านั้นจึงมองเห็น ว่านั่นเป็นดอกไม้ที่สวยที่สุดของพระราชา.