ชาติที่แล้วเกิดเป็นอะไรนะ.....
เสียงประทัดฉลองวันตรุษจีนรบกวนการนอนตั้งแต่เช้าของวันพักผ่อน ด้วยว่าไม่มีภารกิจดังเช่นชาวไทยเชื้อจีนคนอื่นทำให้ตั้งใจว่าจะนอนตื่นสายๆให้สมกับที่เมื่อคืนกว่าจะได้นอนเข็มนาฬิกา ก็เลยเลขสองไปแล้ว
แต่สิ่งรบกวนนอกเหนือจากเสียงประทัด คือความเย็นชื้นและสากที่กำลังกระทบหลังมืออยู่นี่ต่างหากที่ทำให้ต้องลืมตาขึ้นมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น
“เพชร.....เป็นอะไรลูก” คำกล่าวทักทาย พร้อมยกมือลูบหัว เป็นเสมือนคำปลอบโยน เพราะอ่านอาการออกว่า เค้ากำลังกลัว และหนีอะไรสักอย่างมา ที่สำคัญปกติเค้าจะเป็นเด็กดีไม่เคยเข้ามารบกวนถึงเตียงนอนอย่างนี้ แม้ว่าจะคิดถึงมากขนาดไหน เพราะรู้ว่า แม่คนนี้เหน็ดเหนื่อยมาตลอดทั้งสัปดาห์
เสียดายที่เค้าพูดไม่ได้ ที่สื่อสารออกมามีเพียงสายตาที่จ้องมอง สลับกับการเลียมือ และอาการตัวสั่น
“ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง.ๆๆๆๆๆๆ” อ๋อออ รู้แล้ว ต้นเหตุที่ทำให้เจ้าเพชรแท้ หมาไทยพันธ์ทางตัวนี้กลัวจนตัวสั่น ก็เสียงปะทัดนี่เอง ตั้งแต่ยังเป็นหมาเด็กแล้ว เค้ากลัวเสียงปะทัดมากๆ ถ้าได้ยินจะวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนทุกครั้ง จนเราคิดกันว่า สงสัยชาติที่แล้วเค้าคงโดนยิงตาย
แต่มารู้ที่หลังว่า หมาหลายตัวก็กลัวเสียงประทัดเหมือนกัน ซึ่งตัวเองก็ยังไม่เคยเห็น เพราะที่บ้านก็เลี้ยงหมามาเป็นสิบตัวแล้ว มีเจ้าตัวนี้ตัวเดียวที่กลัวเสียงดัง โดนก่อกวนขนาดนี้คงนอนต่อไม่ได้แล้ว วันนี้เป็นวันไหว้ซะด้วย บ่ายๆ นี้คงมีอาหารจากเพื่อนบ้านยกมาให้แน่ๆ ทั้งหมู ทั้งไก่ ขนมเข่ง ผัดหมี่และอีกสารพัด แค่นึกก็อร่อยแล้ว
ตรุษจีนทั้งที มีหลายๆชีวิตที่ต้องสละเพื่อให้พิธีกรรมเป็นไปตามประเพณีอย่างถูกต้อง แม่เคยบอกว่า การตายก็คือการหมดกรรมในชาติหนึ่งๆ ที่ยังมีชีวิตอยู่ก็ใช้กรรมกันต่อไป ทั้งหมูและไก่ ที่หมดกรรมในช่วงนี้คงมีเยอะ ที่ยังอยู่ก็ใช้กรรมกันต่อไป
ยังเคยสงสัยว่าชาติที่แล้วเราคงเป็น"นาฬิกาปลุก" คอยก่อกวนไม่ให้คนอื่นได้นอน ชาตินี้ถึงต้องมาใช้กรรม ตั้งใจว่าจะนอนตูดโด่งตอนวันหยุดทีไร ก็โดนก่อกวนทุกที แต่ยังไงก็ขออยู่ใช้กรรมอีกนานๆหน่อยก็แล้วกัน ยังเที่ยวไม่ทั่วเลย........